Mizah_
“Remzi abi. Şimdi abi bize dün akşam gelen genelgede altmış beş yaş üstü sokağa çıkmayacak dendi. Sabah gelen genelgede on altı yaş altı sokağa çıkmayacak dendi. Abi kim çıkacak kim çıkmayacak anlamadım ben. Şimdi biz artık büyüklerin ellerinden küçüklerin gözlerinden öpmek yerine ceza mı yazacağız. Yaşlıların emekli maaşları kuş kadar zaten onlara da ceza yazarsak ne yapacaklar abi. Öğrenciler de su alsa indirim istiyorlar. Abi ceza yazarken de öğrenci indirimi yapacak mıyız? Öğrencilere yazdığımız cezaları kimden tahsil edeceğiz abi.”
“Sus Kamil sabah sabah başımı şişirdin. Hepsini uygularız itiraz edenlere de genelge böyle deriz. Kimse genelgeye laf edemez.”
“Anladım abi. Ama yazık değil mi abi ya. Yaşlılar sıkıntıdan kahveye gidemeyecek. Parkta spor yapamayacak. Gençler evde tıkılıp kalacak. Ulan ne menem bir hastalıkmış bu korona. Herkesi eve hapsetti. Ne farkımız kaldı ev hapsi çeken mahkûmlardan.”
“Çıkmasınlar zaten Kamil herkes korkuyor oturup gündüz kuşağı izlesinler. Tamir edilecek musluk, ütü falan bulup vakit geçirsinler. Çiçek sulasınlar. Haa olmadı çıkmakta diretirlerse yazarım cezayı. Babam çıksa karşıma tanımam.”
“Abi gündüz kuşakları da ara verdi. Millet evden kafasını uzatamıyor. Televizyon açamıyor. Ha delirdik ha delireceğiz. Yakında toplu korona vakaları yanında toplu delirme vakaları da göreceğiz. Benim hanım da depresyona girmiş. İki gündür bana Esra abla diye oğlandan dert yanıyo. Oğlana da Müge abla diye benden dert yanıyo.”
“O zaman ne yaparlarsa yapsınlar Kamil onları da ben mi düşüneyim. Gel şu kahveye bakalım kapalı mı? İçeriden ses geliyor sanki. Ulan biz bekçi olduk korona çıktı. Ne güzel belimizde silah sakin sakin gezecektik sokaklarda. Şimdi insan avlıyoruz.”
“Abi burası da çok ıssız değil mi? Şöyle arkanda dursam.”
“Saçmalama Kamil sen bekçisin belinde silahın var neyden korkuyorsun. Aç şu kapıyı. Görmüyor musun adamlar şakır şakır okey oynuyor.”
“Remzi abi.”
“Ne var yine Kamil. Ne var. Korkma gir şuraya.”
“Yok Remzi abi o değil de. Şu masada kâğıt oynayan sana da tanıdık geldi mi?”
“Hangisi bakayım. Ulan o babam. Baba… Baba ne işin var burada. Hani sen evdeydin. Biraz önce aradım annem baban yatmaya gitti dedi.”
“Asıl senin ne işin var Remzi. Sen alt sokağa bakmıyor muydun? Oradan kaçtım burada mı buldun beni? Anana söyleme o beni odada sanıyo. Camdan atladım. Oğlum niye birinci kattan aldım evi sanıyorsun.”
“Baba korona var diye annem eve on kilo çamaşır suyu aldırdı akşama kadar temizlik yapıyo. Sen kahveden virüs topluyorsun. Sonra da ananız beni eve almıyor diye benim kapıya dayanıyorsun. Boşanmanın eşiğine getirdin beni baba. Kalk Allah aşkına eve gidiyoruz.”
“Asla gitmem. Kupa kızıyla kralın aşkına da mı saygın yok? Bak Rıfat amcanın elinde kupa kızı var. Birazdan bendeki kralla kavuşacaklar. Kalplerle yuvalarını kurup, sineklerden evlatlar vereceğiz. Hiç mi hatırım yok bu sefer görmemiş gibi yapıver.”
“Olmaz baba. Ne kupa kızı ne sineği. Git annemle birleştir kalplerini. Seni görmesem de hastalığı görüyorum. Allah korusun sağlığına zarar gelsin istemem.”
“Ulan sana ne sağlık benim ne gelirse gelsin. Benimki ölümüne kâğıt sevdası sen ne anlarsın. Hayatında arkadaşlarınla kahveye gidip keyif yaptın mı? İnek gibi kitaplardan kaldırmadın başını. Ola ola da benim başıma bekçi oldun.”
“Baba ayıp oluyor ama paraları kumarda yiyene kadar beni dershaneye gönderseydin ben de tıp okurdum.”
“Ne tıpı ulan seni sanayiye verecektim ben. O zaman bir zanaat öğrenirdin başıma bekçi olmazdın.”
“Remzi abi. Abicim şunu sana taktim edeyim.”
“Bu ne Kamil?”
“Abi Mahmut amcanın ceza makbuzu. Ben sisteme girdim. Sen halledersin artık.”
“İyi halt ettin Kamil. Babam bütün emekliyi cezaya yatırınca ne yapacak. Gitti benim maaşın yarısı. Sen ceza makbuzunu verdin hanım boşanma dilekçesi verecek.”
“Abi babam çıksa karşıma ceza keserim demedin mi. Sen zahmet etme diye ben kestim işte.”
DenDen Blog 