Film Şeridi

Öykü_

“Çıkarken lambayı kapatmayı unutma.”

“Bu gice irken yatyorsun, yoksa sen hastasın?”

“Evet, sana hastayım.”

“Dili adam.”

Zamira, annemin ak sütü gibi beyaz. Sahi kaç yaşıma kadar süt emdim annemden? Babanem kovaladığında hemen annemin kucağına koşmuştum. Korkularımdan emin olduğum tek yere… Annemi beklemeden koynunu açıp emmeye başlamıştım. 

“Köpoğluköpek beş yaşına geldi daha meme emer!” 

“Kızma ana, korkutuyorsun çocuğu. Hem ne yaptı ki?” 

El kadar çocuk ne yapmış olabilir ki. Ne yapsam babaannem kızardı zaten. Huysuz karı. Temmuzun sıcağında avluda niye oturuyordu annem? Hatırlayamıyorum. Yalnızca korkuyla, mavi damarları belirgin göğsüne yapıştığımı hatırlıyorum. Emdikçe rahatlıyordum. Terlemişti. Bembeyaz teni nemliydi. Gerdanı güneşte şeffaflaşıyordu sanki. Kalp atışıyla göğsü hafifçe sarsılıyordu. Kalp atışı şiddetliydi demek. Babaanneme sinirlenmişti belki. Sarı tülbendini başının arkasında toplamıştı. Perçemleri örtüden taşıp alnına yapışmıştı. Islak. Sahi neden bu kadar terlemişti. Ekşimiş peynir kokuyordu. Sütüme tuz karışıyordu. Denizin tuzu gibi değil. İki göğsünün arasında ter, boncuk boncuk dizilmişti. Şimdi gittikçe uzaklaşan bu hava kabarcıklarına benziyorlardı. Serçe parmağımla bir çizgi çizip hepsini birleştirdim. Ama bu baloncuklara dokunamıyorum. 

 Zamira. Senin uğruna düştüğüm hale bak. Uzun saçları nasıl da süzülüyor. Dön de bir bak. Kıpırdayamıyorum. Halim yok. Ardından gelmediğimi hissetmiyor musun? Dalmayı bu kadar çok sevmese, ben de onun ilgisini çekmek için böyle bir işe kalkışmazdım. Mercan kayalıklara aşık bir kadın. Yüzü güzel değil ama mıknatıs gibi çekiyor kendine. O’na sarılmak kendine sarılmak gibi. Kucağında kayboluyor insanın. Şimdi de kayboldu. Nereye kayboldu? Halbuki hemen peşindeydim. Vurgun yemeden önce. Üşüyor muyum yoksa soğuyor muyum?

“Sıkı giyin bak üşütüp hasta olursun.” 

“Ben delikanlıyım.” 

“Delikanlılar da hasta olur.” 

“Tamam tamam, nisanda da montla dolaşacağız anlaşıldı. Şöyle tiril tiril beyaz gömlek giymeyi özledim.” 

“Beyaz gömlek dedin de aklıma geldi, bu yaz oğlanın sünnetini yaptıralım diyorum.” 

“Beyaz gömleği sünnete bağladın ya, pes!” 

“E sünnet olunca beyaz gömlek giymeyecek mi canım?” 

“Hadi bana müsaade işe geç kaldım.” 

“Tahir!” 

“Baba, beni de işe götür”

“Yarın.”

Yarın hiç olmadı. O kapıdan çıktığında sigara içmekten bıyıkları sararmış genç bir adamdı. Hep o yaşta kaldı. Elleri kocamandı. Yanağımı okşadığında eli yüzümü kaplardı. Parmakları izmarit kokardı. O koku bir gölge gibi takip ederdi babamı.

“Anne, babama ne giydirmişler?”

“Anne, babamın yüzü görünmüyor.”

“Ama benim babam beyaz gömlek sever, bunun neresi gömlek?” 

“Anne, sen de ölecek misin?”

“Bizim peder de trafik kazasında öldü kardeş. Unutmuyorsun ama acısı hafifliyor. Burukluğu ise kalıcıdır. Hatırladıkça içi sızlar adamın. O halde gidenlerin şerefine…”

“Hadi bana gidelim şekerim. Ben seni iyi etmeyi bilirim.” 

“Bana pul kolleksiyonunu mu göstereceksin?”

“Ha ha ha! şakacı şey”

“Vedat, hayat şakaya gelmez oğlum. Topla artık kendini.”

“Okumayacağım hocam. Okuyanların başı göğe mi eriyor?”

Okusaydım belki başka türlü bir hayatım olurdu. Kim bilir? Deniz gittikçe kararıyor. Korkuyorum. İlginç, bu kez korkuyu kafamın içinde hissediyorum. Vücudum ısınmıyor, titremiyor. Sadece zihnimde hissediyorum korkuyu. Şimdi ne olacak? Sanırım vücudum bir süre sonra havayla dolacak ve su beni kaldıracak. Suyun yüzeyine çıktığımda balon gibi şişmiş olacağım. Etim kireç gibi bembeyaz olacak. Gözlerimi de kapatamıyorum. Böyle çirkin ölmeyi hak edecek ne yaptım?

“Ne evlenmesi kızım! Kes artık zırlamayı! Yarından tezi yok aldıracaksın. Sonra sen yoluna, ben yoluma.”

“Anne, seni yarın huzur evine götüreceğim. Artık katlanamıyorum. Hem sana orada daha iyi bakarlar. Sık sık ziyaretine gelirim.”

“Bir kısmını kendi hesabıma aktardım. Azar azar. Hiç anlamadı keriz. Araba parasını çıkardım valla. Patron güvenir bana, fark etse bile benden şüphelenmez. Artık kimin başı yanarsa.”

“Çocuk birden çıktı arabanın önüne, duramadım. Korktum, kaçtım. Ölmüş diyorlar.”