Fırtına

Şiir_

Bir kristal avizeye döndü şehir

Her yanımız salkım saçak berraklık

Mutfağın penceresi açık

Balkonun kapısı

İçeri sızan bir yaz havası değil

Gri, zorba bir ıssızlık

Perdeler aleve doğru uçuşuyor

Habersiz yok oluşu yalayıp geçiyor

Bir ıslık dolanıyor evde, sanki ben çalıyorum

Önce pencere çarpıyor, sonra kapı

En son kristaller vuruyor birbirine

Bir kaçışmanın patırtısı doluyor şehre