Deneme_
Kocaman çınar ağacının yanında filizlenen küçük bir dalsın. Öyle güzel büyüyorsun ki çınar ağacının gövdesi seni koruyor. Tüm gücünü ondan alıyorsun. Yaslamışsın kökünü ona, ne rüzgar kırıyor dallarını ne güneş yakıyor yapraklarını. Bazen sert bir rüzgar esiyor savuruyor seni, ama sen bütün gücünle yaslanıyorsun gövdene. Güvende olduğunu hiçbir rüzgarın seni yıkamayacağını o kadar iyi biliyorsun ki yarını düşünmüyorsun. Geleceğe dair tek bir kaygın bile yok.
Birden etrafın bir sürü insanla doluyor. Bağrışmalar, gülüşmeler, koca koca aletler. Ağaç saplı uzun şeyi tanıyorsun hemen. Bütün ağaçların düşmanı balta bu. Ucundaki parlaklık gözlerini alıyor. Bayılacak gibi hissediyorsun. Sonra birden kocaman bir makineyle vuruyorlar gövdene. Makineden çıkan ses kulaklarını sağır ediyor.
Hiç acımadan koca çınar ağacını kesiyorlar. Seni unutuyorlar kocaman gövdenin kesik kenarında. Artık yalnızsın. Yaprakların solmaya başlıyor. Dalların güçsüzleşiyor. Artık rüzgar da güneş de senin tepende. Ne güneşini koruyan var ne de rüzgarını kesen. Rüzgar estikçe itekliyor güçsüz dallarını. Canın öyle acıyor ki ne yapsan kaçamıyorsun çünkü artık sırtını yaslayabileceğin bir gövden yok. Solgun yaprakların ve yorgun dallarınla bitmek üzeresin.
Tam kendini doğaya bırakıp kaybolmak isterken, ayaklarının altındaki toprakla birleşecekken, birden etrafında filizlenen küçük ağaççıkları fark ediyorsun. O kadar çok ki hepsi de sana tutunmuş büyümeye çalışıyor. Tıpkı senin yıllar önce koca çınar ağacına baktığın gibi bakıyorlar sana. Usulca başını kaldırıyorsun, tekrar güneşe, rüzgara ve solgun yapraklarına bakıyorsun. Ve o an anlıyorsun ki artık gövde sensin. Seni büyütüp olgunlaştıran gövde artık sana emanet etmiş dallarını. Bundan sonra olgunlaştıracak sensin. Koruyan kollayan da sensin. Ayağa kalkıp küçük dallarına gövde olacaksın. Rüzgarı yavaşlatıp güneşe gölge olacaksın.
İşte babasız yani gövdesiz kalan bir insanın hikâyesidir bu çınar ağacı. Baba gövdedir. Sırtını yasladığın en kalın ve en büyük ağaçtır. Sende incecik dallarısın babanın. Bir gün köklerini sana emanet edeceği, etrafında minik minik dalların kökleneceği ağaç olacaksın. Rüzgardan koruyacak da sensin. Güneşten koruyacak da. Gün gelip sen de köklerinden küçük filizler bırakacaksın bu dünyaya.
DenDen Blog 
“Çınar Ağacı” için 3 cevap
ben iki şey hakkında yapacağım bu yorumu çünkü babayı bir çınar ağacına benzeterek yazmışsınız bu harika yazınızı gerçekten o kadar etkili bir yazı ki ancak bu kadar olur dedim kendi kendime şimdi gelelim benim anlatmak istediklerime.
ağacı kesen de ağaç yakan da ağaç neden bunu söylediğimi sorarsanız hemen cevabını vereyim.
baltanın ağaçtan sapı olmasa o balta sapsız bir işe yaramaz kibrit çöpünü barutla birleştirmeseler o barut tek başına o ince çöp olmadan bir işe yaramaz.
insan da aynıdır eline bir bıçak yahut silah vermeseler karşısındaki şahısa ölümcül zarar veremez yani demem o ki insanlar kendisini silahın gücü ile bir halt sanıyor silah olmasa karşısındaki ile başa çıkamayacağı gözle görülen bir gerçektir.
BeğenBeğen
Begenmenize çok sevindim. Bizler farklı silahlar kullanabiliriz. Kelimeler gibi, kalem gibi, duygular gibi, daha az verir daha çok anlatırız kendimizi.
BeğenLiked by 1 kişi
Hatice hanım keşke herkes bizim gibi olsa kalem duyguları bu tür şeylerle anlatabilirsin kendini ama herkes bizim gibi değil işte etrafına zarar vermek için elinden geleni yapıyor elinden geleni silah olarak kullanıyor daha doğrusu eline geçirdiğini silah olarak kullanıyor bizim gibi yazarlar kalemimizi duygularımızı düşüncelerimizi kullanırız sizin söylediniz çok mantıklı ben sizi takip ediyorum sizin de bizi takip etmenizi bekliyorum bizi takip edebilmeniz için worth presin okuyucu bölümündeki ara kısmına Hüseyin ibiş yazıp arattıktan sonra siteler bölümündeki Hüseyin ibiş kişisel blog linkini tıklayarak beni takip edebilirsiniz
BeğenBeğen